Kłania się Wam custom, który pojawił się już podczas jesiennej sesji, zamykając moją kolekcję na 2020 rok, na wycofanym wałachu haflinger ze SCHLEICH z 2003 roku - Szkło. 

O samym modelu nie da się dużo powiedzieć. Nie jest jakiś wybitny, proporcje są w miarę dobre, ogon i grzywa sprawiają dziwne wrażenie posklejanych strąków. Postawione do przodu uszy zdradzają czujność. Stylizowałam naszego druida na konika polskiego - bardzo pasuje mi do leśnych klimatów. Malowałam go z myślą o pewnej bliskiej mi osobie...

Jak większość moich figurek, wałach był nieźle poobcierany, prócz tego posiadał kilka niezgodnych z układem sierści rys. Przerobiłam go na myszatego kuca z czarną grzywą, pręgą grzbietową oraz ciemniejszymi paskami na górze kończyn. Przy kłębie widać też delikatne jabłuszka. Było to moje pierwsze podejście do zrobienia całej maści za pomocą suchych pasteli, nie tylko cieniowania. Prócz tego użyłam oczywiście farby akrylowej i werniksu do zabezpieczenia customa.

Początki były trudne. Wcieranie pasteli zdawało się nie mieć końca, zbuntowana farba kapała tylko tam, gdzie nie trzeba, ogarniała mnie frustracja i zniechęcenie, nic mi nie wychodziło. W momencie malowania grzywy i ogona odetchnęłam głęboko i odstawiłam po prostu model na półkę na jakiś czas. Dopiero po kilku miesiącach wróciłam do niego z nową energią, ponaprawiałam skazy i skupiłam się na szczegółach. Jednak Szkło nie zawsze tak wyglądał.

Grzywę i ogon przemalowałam na czarno ledwie kilka tygodni temu. Wcześniej wpadłam na powyższy mało estetyczny pomysł, starając się uzyskać efekt jak u żywego konia, na podstawie którego malowałam Szkło. Teraz już wiemy, dlaczego zebry są białe w czarne paski, a nie na odwrót...

Jedyne, z czego byłam w miarę usatysfakcjonowana, to grzywka, ale nawet jej nie przepuściłam. 

Najbardziej zadowolona jestem z tego hardego pyska z uroczym akcentem w postaci małej, różowej chrapki. Oczy, choć lepiej widać to na innych zdjęciach, idealnie odzwierciedlają charakter wojownika. Rzecz jasna, razem z chrapami są nabłyszczone. Nos jest deko ciemniejszy.

Mimo, że przemalowywałam włosy na czarno z ciężkim sercem, wspominając, jak wiele trudu włożyłam w rysowanie tych cienkich, białych strączków, ostatecznie pewnie zgodzicie się ze mną, że custom wygląda w nich o wiele lepiej, bardziej męsko. Uszy są ciut powycierane, mogłam je w porę poprawić pastelami.

Jest to mój pierwszy i raczej ostatni custom, w przypadku którego kopyta zostały pomalowane zwykłą szarą farbą. Choć wymaga to mniej zachodu, nie jestem w stanie uzyskać efektu zblendowania i nierównego kolorytu. Są po prostu... szare, tak jednolite, stalowe. Na zdjęciu widać też pręgi od wewnętrznej strony tylnych nóg. Mówiąc szczerze, powstały dość przypadkowo, na początku malowania, i jak większość są zbyt ostre.

Szczerze mówiąc, uważam go za jedną z gorszych prac, choć nadal na poziomie. Poszedł na pierwszy ogień, gdy wracałam do malowania po dłuższej przerwie. Vlogi z malowania customów możesz obejrzeć na moim kanale Youtube :) Dziękuję za waszą obecność, także na Facebooku i Instagramie, i do zobaczenia w komentarzach!